r2c: Dutch Literary Reports

Three literary reports from the Dutch news media
which are perhaps of interest to r2c readers...

Al die dromen al die jaren
over Remco Campert

'Op 6 oktober om 16 uur opent Jan Wolkers
een tentoonstelling over Remco Campert:
Al die dromen al die jaren. De expositie,
die het melancholieke karakter van Camperts
2000 tot en met 10 juni 2001 te bezichtigen.

Met zijn gedichten, verhalen, columns en
romans is Remco Campert nu al vijftig jaar
een van de meest spraakmakende auteurs
in de Nederlandse literatuur. Campert is bij
uitstek de schrijver met de melancholieke
toon, die in alle genres die hij beoefent op
zoek is naar het ongrijpbare of kortstondige
geluk. Veel van zijn gedichten, verhalen en
romans zijn klassiek geworden; titels als
Alle dagen feest, Het leven is vurrukkulluk
en Eetlezen maken deel uit van ons spraak-
gebruik.[...] Op zeven centraal opgestelde
zuiltjes zijn klassieke Campert-gedichten
te lezen, zoals 'Credo', 'Poëzie is een daad'
en 'Januari 1943'. [...]

[...] In een aparte videoruimte wordt de film
Het alfabet van Remco Campert, die hij in
1996 samen met Hans Keller maakte,
vertoond - 'zo keert alles terug / om straks
weer weg te gaan / maar nu voor even / tot
stilstand gekomen'.[...]

[...] Tevens bevat Al die dromen al die jaren
een door Erna Staal en Dick Welsink samen-
gestelde bibliografie.'

Voor informatie: 070-3339666

All those dreams all those years [a Dutch website]
An exhibition on Remco Campert

"October 6 at 4pm [the writer/painter] Jan Wolkers
shall open at the Literary Museum of the Hague an
exhibition on Remco Campert: All those dreams all
those years. The exhibition, which gives emphasis
to the melancholy character of Campert's work,
will be open to the public from 7th of October to
(and including) the 10th of June, 2001.

With his poems, stories, newspaper columns and
novels, Remco Campert has been for some fifty
years one of the most talked about authors in Dutch
literature. Campert is well known as the writer with
a melancholic tone, who, in all the genres that he
practices, is searching for that one elusive, ephemeral
moment of happiness. Many of his poems, stories
and novels have become classics; titles like Every
day feast, Lucious Life and Eatreading have become
a staple part of [the Dutch] vernacular. [...] In seven
centrally placed halls the pulic can read classic Campert
poems, such as "Credo", "Poetry is a deed"
and "January 1943". [...]

[...] In a separate video space, the film The Alphabet
of Remco Campert, that he made together with Hans
Keller, will be shown—"so everything comes back /
then later to depart / but now for a moment / it stands
still." [...]

[...] In addition All those dreams all those years
includes a bibliography put together by Erna
Stall and Dick Welsink."

Also: for readers with a knowledge of Dutch,
visit the helpful overview of Remco Campert's
work at BiblioWeb: Over schrijvers.

`Gewoon doen is nooit mijn fort geweest'
De poses van Jean Pierre Rawie Door Elisabeth
Lockhorn, foto Bert Nienhuis
[a Dutch website]

uit Vrij Nederland, 9 december 2000, pagina 40-42

Over zijn keuze voor het sonnet zei Jan Kuyper
eens: `Je kunt zeggen dat het vasthouden aan
zo'n strakke vorm getuigt van een grote l
evensangst of van andere angsten, maar daar
kom je geen stap verder mee...'

'De functie van poëzie is bezwering, dat
heeft dus met angst te maken. Er zijn veel
bedreigende en onaardige dingen in dit
bestaan, zodra je die in woorden vat,
maak je ze enigszins onschadelijk. Zodra
je een wolf wolf noemt, is dat minder eng
dan dat je alleen maar weet dat er een
gevaarlijk beest rondsluipt. Het ordenende
aspect van rijm vind ik bijzonder
geruststellend. Ik lees weleens een
fraaie regel in een, in mijn ogen vormeloos
gedicht, en dan denk ik: wat jammer
dat dit niet in een móói gedicht staat.'

En met mooi bedoel je dan vormvast?

[Rawie]'Ja, maar ik zei het zoals ik het zei.
Er wordt dom gedacht over rijm.

Noem eens een Nederlandse dichter
voor wie je een zwak hebt.

Bijna met afschuw: 'Een levende? Mijn be-
langstelling gaat meer uit naar de periode
van Huygens. Ik heb niet zoveel behoefte
om te weten wat tijdgenoten doen. Zoals
Goethe zei: "Lebt man denn wenn Anderen
leben?" Voor mij heeft kunst niets te
maken met de tijd waarin het gemaakt is."

"Being normal has never been my forte"
The poses of Jean-Pierre Rawie, by Elisabeth
Lockhorn, photograph by Bert Nienhuis
[a Dutch website, posted by Anne-Marie Mineur]

from Vrij Nederland [lit: Free Netherlands, an
important Dutch weekly newspaper]

Over his choice of the sonnet form, Jan Kuyper
has said: "You could say that holding rigidly
to such a strict form gives witness to
substantial existential angst, or other fears,
but this would help clarify things.

[Rawie] The function of poetry is exorcism,
and therefore it has to do with fear. There
are many threatening and unpleasant things
which are part of our existence, which,
once you can put them into words, are
made in a sense harmless. As soon as
you call a wolf 'wolf' it is less frightening
to know that there's a dangerous animal
on the prowl. The ordering aspect of
rhyme gives me a certain comfort. Every
now and then I read a nice line in a, in
my view, formless poem, and the I think:
how unfortunate that it isn't in a
beautiful poem.

You mean by 'beautiful' then formally
structured?

[Rawie] Yes, but I said this as I said it.
We don't think intelligently about rhyme.

Name a Dutch poet for whom you have
a weakness.

Almost with disgust: [Rawie] "A living one?
My interest is more in the period of Huygens.
[Dutch Golden Age: 1600] I don't feel much
of a need to know what my contemporaries
are doing. As Goethe said, "Lebt man denn
wenn Anderen leben?" [Live then when others
live.] For me, Art has nothing to do with
the time in which it is made. [...]
Every good poem was written today."

Bericht van Radio Nederland Wereldomroep
"Ideale gedicht bestaat toch"

"Elf Nederlandse dichters gaan bewijzen dat
het ideale gedicht toch bestaat. Volgens een
enquete van Poetry International vinden veel
Nederlanders dat het niet mogelijk is om een
ideaal gedicht te maken.

Wel noemde een meerderheid van de onder-
vraagden een aantal voorwaarden waaraan
een goed gedicht moet voldoen. Zo moet een
gedicht rijmen, maar ook ontroeren. Het bevat
humor en stemt tot nadenken. Bovendien is het
tijdloos en gaat het over de reden van het bestaan.

Rutger Kopland, Simon Vinkenoog, Jan Wolkers
en acht andere dichters gaan met deze voorwaarden
aan de slag. Op 25 januari zullen zij het resultaat
voorlezen tijdens de Gedichtendag."

© Copyright Radio Nederland Wereldomroep
XII.2000

From the Dutch World Radio News Service:
"The ideal poem exists!"

"Eleven Dutch poets intend to prove that the
ideal poem exists. According to a poll done by
Poetry International, many citizens of the
Netherlands don't believe that it's possible to
make an ideal poem.

A majority of those questioned did however
mention a number of criteria which a good poem
should meet; it should rhyme, but also be stirring;
it should contain humor and give pause for re-
flection. Above all, it should be timeless and
concern itself with the reasons for existence.

Rutger Kopland, Simon Vinkenoog, Jan Wolkers
and eight others have agreed to compose a new
work which meets these criteria. On the 25th of
January, they shall recite the fruits of their labor
during the [Dutch National] Day of Poetry."

[line breaks added for clarity]
(all tr. Cliff Crego)

'Ik zou het leven willen dragen als
een kroon'

Hafid Bouazza Door Elizabeth Lockhorn, foto Bert
Nienhuis

Vrij Nederland, 3.II.2001, pagina 28-31

Hafid Bouazza (1970) schreef voor de Boekenweek
het essay `Een beer in bontjas'. De schrijver die de
eerste zeven jaar van zijn leven in Marokko door-
bracht, werd na zijn novelle `Momo' geprezen—en
gehoond—om zijn rijke, soms archaïsche gebruik van
het Nederlands. Bouazza over zijn bedwelmingen:
muziek, drank (`ik snap niet hoe Bukowski dat deed'),
literatuur, drugs en liefde. 'Ik hou van de extase,
van de tirannie der zintuigen, van excessen. '

© 2001 VN

"I'd like to wear life like a crown"

Hafid Bouazza by Elizabeth Lockhorn, photos
Bert Nienhuis

Vrij Nederland, II.3.2001, pages 28-31 [a Dutch webpage
posted for r2c]

Hafid Bouazza (1970) wrote for the [Dutch] Week
of the Book an essay called, "A bear in a fur coat".
The author, who lived the first seven years of his
life in Marocco, was after the release of his novel,
Momo for his use, both praised—and derided—for
his sometimes archaic use of Dutch. Bouazza speaks
about his intoxications: music, alcohol, ("I don't
know how Bukowski did it".), literature, drugs
and love. "I'm mad about ecstasy, about the
tyranny of the senses, about excess."

(tr. Cliff Crego)